MŁODZIEŻOWE GRUPY EWANGELIZACYJNE - projekt

I. Wstęp

Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało (Mt 9,37).
Słowa Pana Jezusa zapewniają wciąż chrześcijan, że ludzi gotowych na przyjęcie Ewangelii jest naprawdę wiele. Szczególnie w czasach ostatecznych obserwujemy, jak Duch Pański wylewany jest na wszelkie ciało (Dz 2,17) – Duch, który przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie, który składa świadectwo o Panu Jezusie, Zbawicielu (J 16,8; 15,26). Słowo Boże potwierdzane jest faktami, licznymi także proroctwami. Żniwo dusz dla Bożego Królestwa jest naprawdę wielkie.
W naszym kraju, choć z łaski Pana stale nawracają się ludzie, to wciąż oczekujemy jednak na ten szczególny czas, w którym całe rzesze naszych rodaków przyjdą do Jezusa. Nie chcemy jednak w tym oczekiwaniu być bierni – modlimy się o Boże żniwa, ale – by były one obfite – chcemy też obficie siać prawdę Dobrej Nowiny. Wciąż tak wielu Polaków nie miało okazji, by usłyszeć ją w pełni. Są setki miast i tysiące wiosek, gdzie poselstwo o Zmartwychwstałym Panu Jezusie jeszcze nie dotarło. Zborów Kościoła Zielonoświątkowego (i bratnich Kościołów ewangelicznych) nie ma aż tak dużo i nie wszystkie są tak aktywne misyjnie, by móc stwierdzić, że w każdym zakątku Polski prowadzona jest działalność ewangelizacyjna. Szczególnie zaniedbane są w tym względzie mniejsze miejscowości i wioski. To tutaj ludzie żyją w nędzy duchowej i materialnej, pozbawieni nadziei, pogrążeni w alkoholizmie, zapomniani przez wszystkich – może z wyjątkiem organizacji Świadków Jehowy. Działania misyjne naszych zborów również często nie docierają do tych środowisk –z różnych względów.
By ludzie ci mogli usłyszeć Ewangelię, potrzebne są konkretne działania. By z kolei one mogły być realizowane, potrzebna jest mobilizacja, zachęcanie, nauczanie, stwarzanie możliwości samym chrześcijanom. Dlatego niniejszy projekt równie znaczące, co same działania misyjne, traktuje przygotowanie do nich wierzących, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży zborów naszego Kościoła.
Poniższy projekt nie jest wynikiem jakiegoś szczególnego objawienia nikogo z nas. Rodził się on przez lata w sercach kilku osób (nie tylko tych podpisanych pod nim) – rodził się w modlitwach, rozmowach, ale przede wszystkim kształtowały go same działania. Przez ostatnie kilka lat na terenie Warmii i Mazur prowadzona przez pastora Andrzeja Różańskiego Okręgowa Misja Namiotowa (obecny Okręg Północny) dotarła do większości miast, gdzie są zbory i nie tylko. W oparciu o zaangażowanie młodzieży z okolicznych zborów, w oparciu o skromne zaplecze techniczne, finansowe dotarliśmy do wielu ludzi, z których część się nawróciła. To, co przedstawiamy poniżej jest próbą poszerzenia wizji dotychczasowej pracy o nowe formy, nowe koncepcje organizacyjne, które – jak wierzymy – przyczynią się i do większej efektywności, i do poszerzenia zasięgu działania Misji.

II. Założenia wstępne projektu

a) grupa i cele jej funkcjonowania:

Głównym założeniem niniejszego projektu jest utworzenie młodzieżowej grupy (docelowo kilku grup) ewangelizacyjnej funkcjonującej przez cały rok, której celem będzie:
- wspomaganie działań misyjnych zainicjowanych przez zbory
- inicjowanie przez liderów grupy jej własnych działań (szczególnie na wioskach) w oparciu o okoliczne zbory, które mogłyby objąć opieką duszpasterską nawrócone osoby

b) struktura grupy:

Grupę taką tworzyłaby młodzież z okolicznych zborów (np. okręgu lub rejonu – dekanatu). Wewnątrz niej funkcjonowałyby kilkuosobowe zespoły przygotowane i odpowiedzialne za różne formy przekazu Ewangelii [o nich poniżej], za konkretne też sprawy organizacyjne.
I tak w obrębie grupy stworzyć można by zespoły odpowiedzialne np. za: zajęcia dla dzieci, zajęcia dla młodzieży, projekcje filmów, spektakle, kolportaż literatury, stronę muzyczną, sprawy organizacyjne (transport, wyżywienie, noclegi), stronę techniczną (sprzęt, nagłośnienie, rozstawianie namiotu), sferę medialną (informacje, plakaty, reklama) itd.

III. Przygotowanie grupy – formy, organizacja

a) przygotowanie merytoryczne, tworzenie bazy danych:

By zebrać młodzież gotową zaangażować się w działania grupy, planowane są odbywające się 1-2 razy w roku obozy młodzieżowe (w Okręgu Północnym odbywają się ona pod hasłem Twardziele w Kościele). Na nich akcent położony ma być na mobilizację, przygotowanie duchowe, poczucie odpowiedzialności. Poprzez wykłady Bożego Słowa, świadectwa, szkolenia, dzielenie się doświadczeniami, modlitwę - młodzież ma być przygotowana merytorycznie do działań ewangelizacyjnych. Osoby chętne zaangażować się, wypełniają wówczas ankietę. Tworzona jest baza danych (np. ok. 20 osób). Z tymi osobami liderzy grupy utrzymują stały kontakt, przekazując informacje, tematy do modlitw, werbując do konkretnej akcji ewangelizacyjnej.

b) przygotowanie warsztatowe:

Przygotowanie do konkretnych form ewangelizacji miałoby się odbywać na oddzielnych (poza obozami) spotkaniach warsztatowych. Tutaj każdy zespół miałby swoje zajęcia prowadzone przez doświadczone w konkretnych dziedzinach osoby. Zatem przykładowo zespół do pracy z dziećmi miałby swój warsztat, służba techniczna swój, grupa pantomimy swój itd. Co ważne - każda z osób w konkretnym zespole powinna być na tyle przygotowana, by umieć wywiązać się z zadania nawet wtedy, gdy na konkretną akcję nie mogłyby pojechać inne osoby z zespołu.

IV. Działalność misyjna grupy – formy, organizacja

a) pomoc w ewangelizacjach zborowych

Grupa byłaby gotowa pomagać w akcjach ewangelizacyjnych inicjowanych przez konkretne zbory. Wówczas, w zależności od zapotrzebowania, na taką akcję udawałyby się wybrane zespoły i wspierały działania miejscowych chrześcijan.

b) misyjne działania z inicjatywy samej grupy

- organizacja:
Ze względu na potrzebę dotarcia z Ewangelią do wielu miejscowości, środowisk, w których dotąd nie były organizowane żadne działania misyjne ani takowe nie są planowane przez żaden zbór, grupa z własnej inicjatywy do takich wybranych miejsc docierałaby. Najbliższe jednak zbory zachęcane byłyby do wspólnego działania lub ostatecznie do objęcia opieką duszpasterską osób, które w wyniku akcji nawróciłyby się. Okresem najbardziej aktywnym dla grupy byłby czas wakacji. Wówczas organizowana byłaby w danym regionie 2-3 tygodniowa akcja ewangelizacyjna w kilku pobliskich miejscowościach wcześniej wytyczonych na podstawie rozpoznania potrzeb, możliwości przeprowadzenia akcji, uzgodnień z lokalnymi władzami. Optymalnym rozwiązaniem byłoby organizowanie bazy (noclegowej, żywieniowej) w miejscowości, w której jest zbór gotowy włączyć się w akcję. Wówczas kilka dni można poświęcić na pracę w tej miejscowości, a kilka kolejnych na działania w okolicznych wioskach. Po tym czasie grupa mogłaby się przemieścić do kolejnej pobliskiej bazy itd. Poza okresem wakacji grupa mogłaby organizować różnego rodzaju regularne działania ewangelizacyjne w zamkniętych pomieszczeniach (koncerty, spektakle, projekcje, prelekcje itd.) w wybranych miejscowościach.

- formy przekazu:
Najważniejszą zasadą dotyczącą użycia danej formy przekazu Ewangelii miałaby być duża elastyczność. Dobór formy uzależniony byłby od wielu czynników. Zasadą nie byłoby koncentrowanie się tylko na jednej z nich. Zatem rozstawiony namiot (jeśli w ogóle miałby być w danej miejscowości użyty; nasze doświadczenie pokazuje, że rozstawienie takiego namiotu, jakim dysponowaliśmy dotychczas, zasadne jest jedynie w mniejszych miejscowościach, w wioskach – tu gromadziło się więcej osób niż nawet w dużych miastach) nie musiałby być centralnym miejscem akcji. Mógłby być dodatkowym jedynie narzędziem. Akcent miałby być położony na wyjście do ludzi, na dostrzeżenie ich potrzeb i szukania w tym płaszczyzny do przekazu Ewangelii. Zatem – myśląc o działaniach w jakiejś mniejszej miejscowości – można szukać indywidualnego kontaktu z osobami w różnych sytuacjach (przy sklepie, w parku itp.), można zorganizować konkursy, zajęcia, teatrzyk dla dzieci, rozgrywki sportowe dla młodzieży, a po nich ognisko, projekcje filmu, poczęstunek, wieczór talentów. Można uzgodnić z lokalnymi władzami (sołtysem) pomoc grupy w jakichś społecznych pracach, zorganizowanie np. wykładu medycznego, profilaktycznego itp. Należałoby zatem rozpoznać Boże prowadzenie w danym miejscu, dostrzec potrzeby ludzi i wyjść im naprzeciw z Dobrą Nowiną. Wieczory ewangelizacyjne miałyby być zwieńczeniem całodniowej pracy, nawiązanych wcześniej relacji. Można przykładowo zacząć je przeprowadzać dopiero po kilku dniach wstępnych działań, nastawionych bardziej na relacje z ludźmi. Jeśli natomiast przy ognisku gromadziłoby się więcej osób i tam słuchałyby one Ewangelii, świadectw, pieśni, i można by było się z nimi modlić, to grupa powinna być gotowa zrezygnować z innych, mniej efektywnych form (np. z koncertów pod namiotem).
Oczywiście takie działania jak rozdawanie broszur, uliczne ewangelizacje z muzyką i pantomimą mogły by być prowadzone równolegle przez odpowiedzialne za to zespoły.
W plany funkcjonowania grupy włączony został także istniejący od kilku lat muzyczny zespół ewangelizacyjny Słowo Pojednania (z różnych miejscowości Okręgu Północnego), który pieśni prezentuje jedynie jako ilustrację do przedstawianych za pomocą rekwizytów prawd Ewangelii. Brał on już udział w wielu ewangelizacjach, przede wszystkim namiotowych.
Warto zaznaczyć, że młodzież przygotowywana jest na utrzymywanie się podczas akcji z własnych środków, gromadzonych wcześniej.

V. Obecny etap realizacji projektu i wizja rozwoju

a) obecny etap realizacji projektu:

Bazując na dotychczasowych kontaktach z młodzieżą, udało się nam po raz kolejny zorganizować w listopadzie 2002r. w Morągu obóz „Twardziele w Kościele”, w którym uczestniczyło kilkanaście osób z różnych okolicznych zborów. Tam okazało się, że wizja utworzenia grupy ewangelizacyjnej bliska jest większej ilości osób. Uczestnicy obozu wyjechali zachęceni i gotowi do zaangażowania się w pracę grupy. Większość z nich wypełniła ankiety, zgłaszając od razu swój udział w konkretnym zespole. W ciągu kilku tygodni ze zborów napłynęło jeszcze parę ankiet. Zatem obecnie jest to kilkunastoosobowa grupa młodzieży świadoma wizji pracy grupy. Utrzymujemy z tymi osobami kontakt listowny (mailowy).

b) wizja rozwoju:

W marcu 2003r. planowany jest kolejny obóz, który potencjalnie może zgromadzić większą ilość osób. Pragniemy dalej mobilizować młodzież do ewangelizacji, tworzyć będziemy też konkretne zespoły.
Na początku maja planujemy zorganizowanie kilkudniowych warsztatów przygotowujących do pracy w zespołach. Na czerwiec zaplanowano przygotowanie do działań w wybranych już miejscowościach.
Tuż przed rozpoczęciem letnich akcji, planowanych wstępnie na sierpień, pragniemy spotkać się na społeczności modlitewnej.
Najbliższe miesiące pokażą, na ile założenia projektu uda się zrealizować na terenie Okręgu Północnego. Pragniemy jednak zaszczepiać wizję działania podobnych grup w pozostałych Okręgach. Potencjalnie jest to możliwe w ramach funkcjonowania Duszpasterstwa Młodzieży KZ, agendy ogólnokościelnej.

VI Podsumowanie

Projekt niniejszy jest propozycją zorganizowanych działań ewangelizacyjnych o zasięgu szerszym niż jedynie tereny miejscowości, w których istnieją już zbory. Jest próbą zmobilizowania chrześcijan z naszych zborów do myślenia o ewangelizacji w kategoriach całych regionów czy wreszcie całego kraju. Jest to jedna z pewnością z wielu możliwości nadania kierunku działań ewangelizacyjnych o szerszym zasięgu.
Doskonale zdajemy sobie sprawę z wielu jego ułomności, z konieczności weryfikowania jego założeń w trakcie realizacji projektu. Dziś nie wiemy jeszcze jakie będą tego efekty. Zależy to od bardzo wielu czynników.
Kładziemy zatem cały ten plan w ręce Wszechmogącego Boga, będąc poddani Jego prowadzeniu, wyrażonemu także przez opinie, decyzje naszych przełożonych w Panu.

Twórcy projektu:

- diakon Andrzej Różański – pastor Zboru Syloe w Morągu; ewangelista; koordynator Misji Namiotowej Okręgu Północnego KZ; organizator okręgowych kongresów, misyjnych wyjazdów na Litwę, młodzieżowych obozów
- diakon Krzysztof Matuszewski – pastor Zboru Betezda w Iławie; członek Krajowej Rady Duszpasterstwa Młodzieży; organizator obozów dla młodzieży, studentów; inicjator młodzieżowych akcji ewangelizacyjnych; ewangelista w zespole Słowo Pojednania
- diakon Andrzej Robaczek – starszy Zboru Nowe Życie w Elblągu; lider młodzieży; współorganizator obozów dla młodzieży, studentów; student WST

Morąg, Iława, Elbląg, styczeń 2003 r.

WIĘCEJ INFORMACJI O MISJI...

Zobacz projekt założycielski młodzieżowych grup misyjnych...